این برنامه متن کامل کتاب شریف کلیات مفاتیح الجنان تالیف مرحوم شیخ عباس قمی برای استفاده در گوشی های موبایل می باشد. فرمت طراحی شده این برنامه به صورت جاوا بوده و فایل دریافتی شما پسوند JAR دارد و برای همین در بیشتر گوشی ها قابل استفاده می باشد. این برنامه شامل ادعیه، اعمال، زیارات و ملحقات کتاب مفاتیح الجنان می باشد. این نرم افزار با حمایت مالی نیروی مقاومت بسیج و جمعی از خیرین در در پائیز سال 1386 تهیه گردیده و به صورت رایگان قابل توزیع است. محیط طراحی برنامه دارای کیفیت خوب و بالا و فونتهای استفاده شده و نمایش آنها به صورت بسیار واضح و خوانا می باشد. نظرات و پیشنهادات خود را در جهت بهبود برنامه به آدرس info@mobinmobile.com ارسال کنید.
دانلود کنید
منبع: تبیان
In the name of god
Hello
tank you for visit in Weblog
Hadith of Ghadir: Mutawatir
The following extracts (taken from authentic Sunni books) from the said lecture (khutbah) of the Holy Prophet are very important:
I am leaving behind, among you, two most precious things. . . (1) The Book of Allah . . . and (2) my descendants who are my family members. They will not separate from each other until they come to me near Kawthar (a pool in Paradise). Verily Allah is my Master and I am the Master of every believer. Then he took the hand of 'Ali and said:
"For whomever I am his Leader (mawla), 'Ali is his Leader (mawla)."
These two traditions are referred to as the traditions of 'Two Precious Things' (Thaqalayn) and Mastership' (Wilayah) . They are singly and jointly narrated by hundreds of traditionalists.
Nawwab Siddiq Hasan Khan of Bhopal, says: "al-Hakim Abu Sa'id says that the tradition of 'Two Precious Things' and of 'Whoever whose Master I am, 'Ali is his Master' are mutawatir (i.e., narrated unbrokenly by so many people that no doubt can be entertained about their authenticity), because a great number of the Companions of the Prophet have narrated them. So much so that Muhammad ibn Jarir has written these two traditions through seventy-five different chains (asnad); and he has written a separate book which he named Kitabu 'l-wilayah; and al-Hafiz adh-Dhahabi also has written a complete book on its asnad and has passed the verdict that it is mutawatir; and Abu 'l-'Abbas ibn 'Uqdah has narrated the hadith of Ghadir Khumm through one hundred and fifty chains and has written a complete book on it."
Some writers have tried to cast doubt on the authenticity of the events of Ghadir Khumm. It is necessary to mention that this hadith is mutawatir, and the late renowned scholar al'Allamah al-Amini in the first volume of his celebrated book al-Ghadir has given (with full references) the names of 110 famous Companions of the Holy Prophet who have narrated this hadith. As an example, I am enumerating the names given under letter alif. ( The years of)
1. Abu Layla al-Ansari (37); 2. Abu Zaynab ibn 'Awf al-Ansari; 3. Abu Fadalah al-Ansari (38); 4. Abu Qudamah al-Ansari; 5. Abu 'Amrah ibn 'Amr ibn Mutassin al-Ansari; 6. Abu 'l-Haytham ibn at-Tayyihan (37); 7. Abu Rafi' al-Qibti, slave of the Holy Prophet; 8. Abu Dhuwayb Khuwaylid (or Khalid) ibn Khalid al-Hudhali; 9. Usamah ibn Zayd ibn Harithah (54); 10. Ubayy ibn Ka'b al-Ansari (30 or 32); 11. As'ad ibn Zurarah al Ansari; 12. Asma' bint 'Umays; 13. Umm Salamah, wife of the Holy Prophet; 14. Umm Hani bint Abi Talib; 15. Abu Hamzah Anas ibn Malik al-Ansari; 16. Abu Bakr ibn Abi Quhafah; and 17. Abu Hurayrah.
And there are not less than 84 tabi'in (disciples of the Companions) who narrated this hadith from the above-mentioned Companions. Again, the list under letter alif is given here as an example:
1. Abu Rashid al-Hubrani ash-Shami, 2. Abu Salamah ibn 'Abdi'r-Rahman ibn 'Awf; 3. Abu Sulayman al-Mu'adhdhin; 4. Abu Salih as-Samman, Dhakwan al-Madani; 5. Abu 'Unfuwanah al-Mazini; 6. Abu 'Abdi 'r-Rahim al-Kindi; 7. Abu 'l Qasim, Asbagh ibn Nubatah at-Tamimi; 8. Abu Layla al-Kindi; and 9. Iyas ibn Nudhayr.
Traditionists have recorded this hadith in their books in every century and every era. For example, the names of those writers and scholars who have narrated this hadith in the second century of hijrah are:
1. Abu Muhammad, 'Amr ibn Dinar al-Jumahi al-Makki (115 or 116); 2. Abu Bakr Muhammad ibn Muslim ibn 'Ubaydillah al-Qurashi az Zuhri (124); 3. 'Abdu'r Rahman ibn Qasim ibn Muhammad ibn Abi Bakr at-Taymi al-Madani (126); 4. Bakr ibn Sawadah ibn Thumamah, Abu Thumamah al-Basri (128); 5. 'Abdullah ibn Abi Najih, Yasar ath-Thaqafi, Abu Yasar al-Makki (131); 6. al-Hafiz Mughirah ibn Muqassim, Abu Hisham ad-Dabbi al-Kufi (133); 7. Abu 'Abdi'r-Rahim Khalid ibn Zayd al-Jurnahi al Misri (139); 8. Hasan ibn al-Hakam an-Nakha'i al-Kufi (ca. 140); 9. Idris ibn Yazid, Abu 'Abdillah al-Awd; al-Kufi; 10. Yahya ibn Sa'id ibn Hayyan at-Taymi al-Kufi; 11. al-Hafiz 'Abdu'l Malik ibn Abi Sulayman al-'Arzami al-Kufi (145); 12. 'Awf ibn Abi Jamilah al'Abdi al Hajar; al-Basri (146); 13. 'Ubaydullah ibn 'Umar ibn Hafs ibn 'Asim ibn 'Umar ibn al-Khattab al-'Adawi al-Madani (147); 14. Nu'aym ibn al Hakim al-Madayini (148); 15. Talhah ibn Yahya ibn Talkah ibn 'Ubaydillah at-Taymi al-Kufi (148); 16. Abu Mukammad Kathir ibn Zayd al-Aslami (ca. 150); 17. al-Hafiz Mukammad ibn Ishaq al-Madani (151 or 152); 18. al-Hafiz Mu'ammar ibn Rashid, Abu 'Urwah al-Azdi al-Basri (153 or 154); 19. al-Hafiz Mis'ar ibn Kidam ibn Zahir al-Hilali ar-Rawasi al-Kufi (153 or 154); 20. Abu 'Isa Hakam ibn Aban al-'Adani (154 or 155); 21. 'Abdullah ibn Shawdhab al Balkhi al-Basri (157); 22. al-Hafiz Shu'bah ibn al-Hajjaj, Abu Bistam al-Wasit; (160); 23. al Hafiz Abu'1-'Ala', Kamil ibn al-'Ala' at-Tamimi al-Kufi (ca. 160); 24. al-Hafiz Sufyan ibn Sa'id ath-Thawri, Abu 'Abdillah al-Kufi (161); 25. al Hafiz. Isra'il ibn Yunus ibn Abi Ishaq as-Sabi'i Abu Yusuf al-Kufi (162); 26. Ja'far ibn Ziyad al-Kufi al-Ahmar (165 or 167); 27. Muslim ibn Salim an-Nahdi, Abu Farwah al-Kufi; 28. al Hafiz Qays ibn ar-Rabi', Abu Mukammad alAsadi al-Kufi (165); 29. al-Hafiz Hammad ibn Salamah, Abu Salamah al-Basri (167); 30. al Hafiz 'Abdullah ibn Lahi'ah, Abu 'Abdi 'r-Rakman al-Misri (174); 31. al-Hafiz Abu 'Uwanah al-Waddak ibn 'Abdillah ai-Yashkuri al-Wasit; al-Bazzaz (175 or 176); 32. Al Qadi Sharik ibn 'Abdillah, Abu 'Abdillah an-Nakha'i al-Kufi (177); 33. al-Hafiz 'Abdullah (or 'Ubaydullah) ibn 'Ubaydu 'r-Rahman (or 'Abdu 'r-Rahman) al-Kufi, Abu 'Abdi 'r-Rahman al-Ashja'i (182); 34. Nuh ibn Qays, Abu Rawh al-Huddani al-Basri (183); 35. al-Muttalib ibn Ziyad ibn Ab; Zuhayr al-Kufi, Abu Talib (185); 36. Al Qadi Hassan ibn Ibrahim al-'Anazi, Abu Hashim (186); 37. al-Hafiz Jarir ibn 'Abdi 'l-Hamid, Abu 'Abdillah ad-Dabbi al-Kufi ar-Razi (188); 38. al-Fadl ibn Musa, Abu 'Abdillah al-Marwazi as-Sinani (192); 39. al-Hafiz Muhammad ibn Ja'far al-Madani al-Basri (193); 40. al-Hafiz Isma'il ibn 'Uliyyah, Abu Bishr ibn Ibrahim al-Asadi (193); 41. al-Hafiz Muhammad ibn Ibrahim, Abu 'Amr ibn Abi 'Adiyy as-Sulami al-Basri(194);42. al-Hafiz Muhammad ibn Khazim, Abu Mu' awiyah atTamimi ad-Darir (195); 43. al-Hafiz. Muhammad ibn Fudayl, Abu 'Abdi'r-Rahman al-Kufi (195); 44. al-Hafiz al-Waki' ibn al-Jarrah ar-Ru'asi alKufi (196); 45. al-Hafiz Sufyan ibn 'Uyaynah, Abu Muhammad ai-Hilali al-Kufi (198); 46. al-Hafiz 'Abdullah ibn Numayr, Abu Hisham al-Hamdan; al-Kharifi (199); 47. al-Hafiz Hanash ibn al Marith ibn Laqit an-Nakha'i al-Kufi; 48. Abu Mupammad Musa ibn Ya'qub az-Zama'; al-Madani; 49. al-'Ala' ibn Salim al-'Attar al-Kufi; 50. al-Azraq ibn 'Ali ibn Muslim al-Hanafi, Abu 'l-Jahm al-Kufi; 51. Ham ibn Ayyub al-Hanafi al-Kufi; 52. Fudayl ibn Marzuq al-Agharr ar-Ru'asi al-Kufi (ca. 160); 53. Abu Hamzah Sa'd ibn 'Ubaydah as-Sulami al-Kufi; 54. Musa ibn Muslim al-Hizami ash-Shaybani, Abu 'Isa al-Kufi at-Tahhan (Musa as-Saghir); 55. Ya'qub ibn Ja'far ibn Abi Kathir al-Ansari al-Madani 56. 'Uthman ibn Sa'd ibn Murrah al Qurashi, Abu 'Abdillah (Abu 'Ali) al-Kufi.
Thus this hadith continues to be narrated by so many narrators (ruwat) in every era as to make it mutawatir. Coming to the scholars and writers who have narrated this hadith in their books of traditions, it is enough to mention that al-'Allamah al-Amini has listed the names of 360 scholars according to fourteenth century .
Some people have tried to cast doubts about the asnad of this hadith. As every student of Islamic tradition knows, if a hadith is mutawatir there is no need to look at individual's asnad at all. Still to show the hollowness of this charge, I would like to give here the Opinions of some of the famous traditionalists (muhaddithun).
مطالب این بخش به مرور تکمیل و افزوده می شود.
امید است که با مطالعه این مطالب و بکار بردن در زندگی به کمال هدایت شوید و از زندگی لذت ببرید.
منبع مطالب از سایت "موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان" می باشد.
نظرات ارزشمند خود را برایمان به ایمیل زیر ارسال کنید:
--------------------
فهرست مطالب
التماس دعا
انفاق؛ یاری رساندن به نیازمندی که هیچ فرجامی را برای خود متصور نیست و تو میبخشی به او تا آرزویش را برآورده سازی!
«مثل الذین ینفقون اموالهم فی سبیلالله کمثل حبة انبتت سبع سنابل فی کل سنبلة مائة حبة و الله یضاعف لمن یشاء والله واسع علیم: داستان کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق میکنند، چون داستان دانهای است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه یک صد دانه [باشد] و خداوند برای هر کسی بخواهد دو یا چند برابر میکند و «رحمت خدا وسیع و او دانا است.»(بقره / 261)
در این آیه، علاوه بر دعوت به انفاق، راه و رسم آن را میآموزد و در صورت عدم تمکن از انفاق، شیوه برخورد با فقیر را تذکر میدهد و بر اخلاص در عمل و نیت و دوری از ریا و منت و آزار تاکید میورزد.
دیدگاه اهل بیت (علیهم السلام)
امام جعفر صادق علیه السلام:
سه چیز است که هر کس یکی از آنها را نزد خدا برد، خدا بهشت را برای او واجب کند: انفاق در حال تنگدستی، و خوشرویی برای همه مردم و انصاف دادن از خود.
حکایت اول
پنج یا شش روز به عید سال 1361 مانده بود. ساعت ده شب، شهید بابایی به منزل ما آمد و مقداری طلا که شامل یک سینه ریز و تعدادی النگو بود به من داد و گفت: فردا به پول نیاز دارم، اینها را بفروش. گفتم: اگر پول نیاز دارید، بگویید تا از جایی تهیه کنم. او در پاسخ گفت: تو نگران این موضوع نباش، من قبلا اینها را خریدهام و فعلا نیازی به آنها نیست. در ضمن با خانواده هم صحبت کردهام. من فردای آن روز، آنها را فروختم و برگشتم. شب شهید بابایی به منزل ما آمد و از من خواست کمی قدم بزنیم. حین قدم زدن گفت: وضع مناسب نیست.
قیمت اجناس بالا رفته، حقوق کارمندان و کارگران پایین است و درآمدشان با خرجشان نمیخواند. پولها را از من گرفت. بعدها از یکی از دوستان شنیدم که همان شب، پولها را بین سربازان متاهل که قرار بود فردا برای مرخصی عید نزد زن و فرزندشان بروند، تقسیم کرده است.
حکایت دوم
مردی نامه ای به امام حسن مجتبی علیه السلام داد که در آن اظهار حاجت نموده بود. حضرت بدون آن که نامه را بخواند، فرمود: حاجتت را برآورده می کنم. کسی به ایشان عرض کرد: خوب بود نگاهی به نامه اش می انداختید و طبق آن عنایت می فرمودید. حضرت فرمود: همین اندازه که او ذلیلانه پیش روی من بایستد تا نامه اش را بخوانم، مورد سوال خداوند قرارخواهم گرفت.
ممکن است برخى گمان کنند که انفاق تنها فلسفهاش پرشدن خلاءهاى اجتماعى است و لذا مىگویند اگر این مسئله را حکومت و دولت بعهده بگیرد و با سازمانهائى که تشکیل مىدهد مشکلات فقر و مسکنت را حل نماید دیگر نیازى نیست که بصورت انفاقهاى فردى انجام گیرد.
ولى اینچنین نیست، یعنى انفاق فلسفهاش تنها پرشدن خلاءها نمىباشد بلکه رابطهاى با «ساختهشدن انسان» دارد. اینکه انسان چیزى داشته باشد و از خود جدا کند و مظهر رحمانیت پروردگار بشود، نقش بزرگى در ساختن انسان دارد. عطوفت یعنى تمایل و توجه به دیگران، با دیگران یکى شدن و دل بجاى دل آنها نهادن خود هدفى اساسى و قابل اهمیت است.
ادامه دارد ...
طباطبایی، سید محمد هادی، کتابچه شهر قرآنی، شماره3، با اندکی تصرف، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران
گویند خدای متعال در روز حسابرسی تنها از یک موضوع به هیچ وجه از سر کرم و لطف، نمی نگرد؛
و آن هم، حق الناس است.
« یا أیها الّذینَ آمَنوا لا تَاکُلوا أموالَکُم بَینَکُم بِالباطِل
ای کسانی که ایمان آورده اید! اموال یکدیگر را به باطل (و از طرق نامشروع) نخورید ...» (نساء/29)
امام صادق علیه السلام:
«ما عبدَاللهُ بِشَی ءٍ اَفضَل مِن اَداء حَقَّ المومن: هیچ عبادتی برتر از اداء حق مومن نیست.»
حکایت اول
هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله از مکه به مدینه هجرت کرد به علی علیه السلام فرمود:
یا علی! ما به سوی مدینه هجرت می کنیم. تو، به مکه برگرد و در روز روشن به صدای رسا اعلام کن که محمد از شهر خارج شده، هر کس امانتی در نزد او دارد یا از وی طلبکار است؛ بیاید و امانت و طلب خود را بگیرد.
حکایت دوم
روزی در نجف اشرف امام خمینی (ره) می خواست برای نماز جماعت وارد اطاق بیرونی شود. جلو اطاق انباشته از کفش نمازگزاران بود به طوری که جای پا گذاشتن نبود. امام وقتی به کفش کن رسید و آن وضع را دید، توقف کرد و از پا گذاشتن بر روی کفش مردم خودداری ورزیده، تا اینکه کفش ها را از سر راه برداشتند و راه را باز کردند. آن گاه امام وارد اطاق شد.
امام در وصیتی به فرزندشان می نویسند:
پسرم! سعی کن که با حق الناس از این جهان رخت نبندی که کار، بسیار مشکل می شود. سر و کار انسان با خدای تعالی که ارحم الراحمین است، بسیار سهل تر است تا سر و کار با انسان ها.
حکایت سوم
در باغ امام صادق علیه السلام عده ای کارگر مشغول کار بودند. همین که کارشان تمام شد، حضرت به معتب (غلامش) فرمود: مزد ایشان را بپردازد، قبل از آنکه عرق بدنشان خشک شود.
حکایت چهارم
موسی ابن عمیر از پدرش نقل می کند که امام حسین علیه السلام به من امر فرمود:
در میان لشکریان اعلام نمایم کسی که بدهکار است همراه و همرزم امام حسین علیه السلام نباشد، زیرا کسی که بمیرد در حالی که تصمیم نداشته باشد بدهی اش را بپردازد، داخل آتش جهنم می شود.
دین اسلام، همواره برای حقوق افراد، اهمیت خاصی قائل است و به این نکته اعتقاد دارد که هیچ کس نباید حتی ذره ای از مال و دارایی دیگران را به تصرف خود درآورد.
از بین حقوق سه گانه
1- خدا بر بنده (حق الله)
2- بنده بر نفس و وجود خود (حق النفس)
3- دیگران بر بنده (حق الناس)
شاید خداوند دو مورد اولی را مورد عنایت و چشم پوشی قرار دهد، اما هرگز از حق بنده ای به دست بر بنده دیگر نمی گذرد، مگر اینکه رضایت بنده اش به دست آید.
ادامه دارد ...
طباطبایی، سید محمد هادی، کتابچه شهر قرآنی، شماره12، با اندکی تصرف، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران