آفریدگارا، جهان سایه ای از رحمت و لطف تو است؛ و آفریدهها تشنگان چشمه انعام و احسان تواند.
مهربانا، رضای تو در خدمت به بندگان است. ما نیز در پی کسب رضای توییم. شوق خدمت به بندگان را در دلهایمان برافروز. عشق و احسان و نیکی به مردم و رسیدگی به محتاجان را در قلب ما زنده ساز و توفیق دستگیری از درماندگان و رسیدگی به محرومان و سرکشی به غریبان و کمک به مظلومان را ارزانیمان دار. آفریدگارا، ای که نامت زیباست و ذاتت بی زوال، ای ذوالجلال، ما را به نگاهی بنواز. ای بنده نواز، گنج عطای تو را پایان و سایه کرمت را کران نیست. ما را به کار بندگانت گیر که ذخیره آخرتمان شود.
چنان کن که توان و قدرت و فکر و هوشمان صرف تدبیر در کارگشایی خلق و بندگی خالق شود؛ زندگیمان صحنه مشارکت در رنجها و شادیهای مردم شود؛ دلمان خانه محبت مردم باشد؛ چشممان زندگی زاویهنشینان منزوی را هم ببیند؛ گوشمان ناله دردمندانه بینوایان را هم بشنود؛ دستمان بازوی افتادهای را بگیرد. خدایا، کدام در - جز درگاهت - شب و روز باز است؟ کدام مأمن - جز آغوش لطف تو - بر اهل نیاز گشوده است؟
من هرجایی را یکجا کن، از خودم رها کن، و خدایی کن. آفریدگارا، تو برتر از آنی که به وصف آیی و من کمتر از آنم که به حساب آیم. بنواز که نیازمند مغفرتم. ببخشای که مستحق رحمتم. اگر نیامرزی، کجا روم؟ و اگر نپذیری، دست نیاز کجا برم؟
منبع: شبکه پیام سیما |