سخنان حکمت آمیز رسول خدا (۳)

21.دوستى آل محمد

مَن مَاتَ عَلى حُبِّ آلِ مُحمدٍ مَاتَ شَهیداً.

اَلا وَ مَن مَاتَ عَلـى حُبِّ آلِ مُحمـدٍ مَاتَ مَغفُـوراً لَهُ .

اَلا وَ مَن مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحمدٍ مَاتَ تَائِباً.

اَلا وَ مَن مَاتَ عَلـى حُبِّ آلِ مُحمـدٍ مَاتِ مُومِنـاً مُستَکمِلَ الایمانِ .

اَلا وَمَن مَاتَ عَلى بُغضِ آلِ مَُحمدٍ جَاءَ یَومَ القِیامَةِ مَکتـُوباً بَیـنَ عَیْنَیْهِ "مَأْیُـوسٌ مِن رَحمَةِ اللهِ ".

اَلا وَ مَن مَاتَ عَلـى بُغضِ آلِ مُحمـدٍ لَم یَشُـمّ رَائِحَةَ الجَنَّةَ .

کســى که بـا دوستـى آل محمـددرود خدا بر او و خاندانش باد  بمیـرد شهیـد مرده است .

آگـاه بـاشیـد کسـى که بـا دوستـى آل محمـددرود خدا بر او و خاندانش باد  بمیـرد آمـرزیـده مــرده است .

آگاه باشیـد کسـى که بـا دوستـى آل محمـددرود خدا بر او و خاندانش باد  بمیـرد تـوبه کـار مـرده است .

آگاه باشیـد کسـى که با دوستـى آل محمـددرود خدا بر او و خاندانش باد  بمیرد , با ایمان کامل مرده است .

آگاه باشیـد کسـى که با دشمنـى آل محمـددرود خدا بر او و خاندانش باد  بمیرد , در حالـى به صحراى قیامت مـیآیـد که بـر پیشـانـى اش نـوشته شـده "نـا امیـد از رحمت خدا".

آگاه باشید کسـى که با دشمنـى آل محمد درود خدا بر او و خاندانش باد  بمیرد, بـوى بهشت به وى نمـیرسـد .

تفسیر کشاف زمخشرى , ج 3,ص 467.

22.سزاى زن و مرد همسر آزار

اَیُّمَا امْرِاةٍ اَذَتْ زَوجَها بِلِسانِها لَم یَقبَل اللهُ مِنهَا صرفاً وَ لاعِدلاً وَ لا حَسَنَةً مِـن عَمَلِها حَتَى تُرضِیهِ وَ اِنْ صَامَتْ نَهارَهَا و قامَتْ لَیلَها وَ کَانَتْ اَوَلَ مَـن یَرِدُ النارَ وَ کذلک الرَّجُلُ اِذَا کانَ لَها ظالماً

 هر زنـى که شـوهر خـود را با زبان بیازارد خداوند هیچ جبران و عوض و نیکـى ازکارش را نمیپذیرد تا او را راضى کند, اگر چه روزش را روزه بگیرد و شبـش را به عبادت بگذراند و چنین زنى اول کسى است که داخل جهنـم خـواهد شد و همچنیـن است اگر مرد به زنش ستم روا دارد.

امالى شیخ صدوق , ص 257.

23.سزاى زن ناسازگار با شوهر

اَیُّمَا امْرِأةِ لَم تـَرْفق بِزَوجِهَا وَ حَمَلَتْهُ عَلـَى ما لایَقـْدِرُ عَلَیهِ وَ مَا لایُطیقُ لـَم تُقبَل مِنها حَسَنَةٌ وَ تَلقـَى اللهَ وَ هُـوَ عَلیها غَضْبان

هرزنـى که با شـوهر خـود مـدارا ننماید واو را به کارى وادرا سازد که قـدرت وطاقت آن را ندارد, از او کارى نیکـى قبـول نمـیشـود ودر روز قیامت , خدا را درحـالتـى ملاقـات خـواهـد کـرد که بـر وى خشمگیـن بـاشـد.

همان , ص 285.

24.نخستین رسیدگى در قیامت

اَوَّلُ مَا یُقضَى یَومَ القِیامَةِ الدِماءُ.

 اولیـن کارى که در روز قیامت به آن رسیدگـى میشـود خـونهاى- به ناحق ریخته شده - است.

سفینه البحـار, ماده قتل , ج 2, ص 407

25.بیرحمى و ترحم

اِطلعتُ لَیلَةَ اِسـرَى عَلـى النارِ فَرَأیْتُ امْرَأةً تُعذَّب فَسَئَلتُ عَنها فَقِیلَ اَنَّها رَبَطَتْ هِرَّةً وَ لَم تُطَعِّمُها وَ لَـم تَسقِها و لـَم تـَدَعها تَاکُلَ مِـن خَشـاشِ الارضِ حَتـَّى مَاتَتْ فَعَذَّبَها بِذلکَ وَ اطلعتُ عَلـى الجَنَّةِ فَـرَأیْـتُ امـرَأةً مُـومِسة یَعنِــى زانِیةً فَسَئَلْتُ عَنهَا فَقِیلَ اَنَّها مَرَّتْ بِکَلْبٍ یَلهَثُ مِن العَطَـشِ فَاَرْسَلَتْ اِزارَهَا فِى بِئْرٍ فَعَصَرَتْهُ فِـى حَلقِهِ حَتـَّى روى فَغَفَـرَ اللهُ لَها.

 در شب مـعراج از دوزخ آگاهـى یـافتـم , زنـى را دیـدم که درعذاب است , از گناهش سوال کـردم پاسخ داده شد کـــــه او گربه اى را محکـم بست , درحالى که نه به آن حیوان خـوراکى داده و نه آبى نوشاند و آزادش هم نکرد تا خود در روى زمین چیزى را بـیابـد و بـخـورد و با این حال ماند تا مرد. خداوند این زن را به خـاطر آن گناه عذاب کرده است .

و از بهشت آگاهى یافتـم , زن آلـوده دامنى را دیدم و از وضعش سـوال کردم .

پاسخ ‌داده شد ایـن زن به سگى گذر کرد, در حالى که از عطش زبانش را از دهان بیرون آورده بود , او پارچه پیرهنـش را در چاهى فرود برد, پـس آن پارچه را در حلقوم سگ فشرد تا آن حیـوان سیراب شـد خـداوند گناه آن زن را به خاطرایـن کار بخشید.

جواهر الکلام , ج 31, ص 359.

26.عدم پذیرش اعمال ناخالص.

اِذا کانَ یَـومُ القِیامَةِ نادَى مُنادٍ یَسمَعُ اَهلُ الجَمعِ "اَینَ الذینَ کانـُوا یَعبُدونَ النَاسَ، قُـومُـوا خُذُوا اُجُـورَکُـم مِمَّـن عَمِلتُـم لَهُ فَاِنـِّى لا اَقبَلُ عَمَلاً خالِطة شـى ءً مِـنَ الـدُنیا وَ اَهلِها.

 چـون روز قیامت فـرا رسـد, نـدا دهنـده اى نـدا دهـد که همه مـردم میشنـوند گـوید: کجایند آنانکه مردم را میپرستیدند ؟ (یعنـى بـراى چشـم مـردم وخـوشـاینـد آنـان کـار مـیکـرده انـد) برخیزید و پاداشتان را ازکسـى کـــه براى او کار کردید بگیرید چـون مـن عملـى را که چیزى از دنیا واهل دنیا با آن مخلوط شده باشد, قبول نمیکنـم .

مشکات الانوار, ص 312.

27.دنیا طلبى ,عنصر حبط اعمال

لَیَجِیئنَ اَقـوامٌ یومَ القیامَةِ وَ اَعمالُهُم کَـجِبالِ تَهامَة فَیُـؤمَرُ بِهِم اِلَى النارِ قَالُـوا یا رَسولَ اللهِ مُصَلین ؟ قال نَعَم یُصَلون و یَصومُون و یَأخُذونَ وَهناً مِـنَ اللیلِ فَاِذَا عَرَضَ لَهُم شَـىءٌ مِـن الـدُنیا وَثَبـوا عَیله .

در روز قیامت گروهـى را بـراى محاسبه میآورند که اعمال نیک آنان ماننـد کـوههاى تهامه بر روى هـم انباشته است امـا فرمان میرسد که به آتـش برده شوند صـحـابـه گفتند : یـا رسول الله آیـا اینان نماز میخواندند؟ فرمـود: بلى نماز میخـواندند و روزه میگرفتند و قسمتى از شب را در عبـادت بــه سـر میبردند اما همیـن که چیزى از دنیا به آنها عرضه میشد, پرش و جهش می‌کردند تا خود را به آن برسانند.

لئالى الاخبار ,ص 465.

28.با هر که‌اى با اوستى

المَرءُ مَعَ مَن اَحَبَّ.

آدمـى ( در قیـامت ) بـاکســى است که او را دوست دارد.

سفینه البحار ماده حبیب , ص 201.

29.دوستى اهل بیت

مَـن سره اَن یُحیِىَ حَیاتِى وَ یَمـوتَ مَماتـِى وَ یَسکُـنَ جَنَّةَ عَدنٍ غَرَسَها رَبُِّـى فَلیـُوالِ عَلیاً مِن بَعدى وَ لیُوالِ وَلیَهُ وَ لیَقْتَدِ بِالاَئِمَّةِ مِن بَعدى فَاِنَّهُم عِترَتِى وَ خُلِقُوا مِـن طِینَتى، رُزِقُوا فَهْماً وَ عِلماً وَ وَیلٌ لِلمُکَذِّبین بِفَضلِهِم مِـن اُمَّتى، القاطِعیـنَ فِیهِم صِلَتى لا انالهم اللهُ شَفاعَتى .

 هر کس دوست داشته باشد که چون من زندگى کند وچون مـن بمیرد و در باغ بهشتى که پروردگارم پرورده جاى بگیرد، باید بعد از من على را, و دوست او را دوست بدارد و به پیشوایان بعد از من اقتدا کند که آنان عترت مـن هستند و از طینتم آفریده شـده اند و از درک و دانـش برخـوددار گردیـده انـد و واى بر آن گروه از امت مـن که برترى آنان را انکار کنند و پیوندشان را با مـن قطع نمایند که خداوند شفاعت مرا شامل حال آنان نخواهد کرد.

حلیه الاولیاء, ج 1, ص 86.

30.ولایت علی علیه السلام شرط قبولى اعمال

فـو الذى بعثنى بالحق نبیا لو جاء احدکـم یوم القیامه باعمال کامثال الجبال ولـم یجـى ء بـولایه علـى بـن ابیطـالب لاکبه الله عزوجل فـى النار .

 سـوگنـد به خـدایـى که مرا به حق بـرانگیخته اگر یکـى از شما در روز قیامت بااعمالى هماننـد کـوهها بیاید.

اما فاقـد ولایت وقبـول حاکمیت علـى بـن ابیطالب بـاشـد, خـداونـد او را به رو در آتـش افکند.

امالى شیخ طوسى , ج 1,ص 314.

منبع: http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=24926