لازمه خداییِ خدا این است که همراهانش را به بلایا دچار نکند؟

این «معیت» خدا به چه معناست؟ این‌که خدا با کسانی‌ است که تقوا پیشه‌اند و اهل احسان، چه معنایی دارد؟ این افراد که خدا با آن‌ها است، چه فرقی با دیگرانی دارند که خدا با آن‌ها نیست؟ بلاگر وب‌نوشت«کلک خیال‌انگیز» به آدرس anbarani.blogspot.com با طرح این پرسش‌ها به دنبال پاسخ به انها است.

«إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُم مُحْسِنُونَ(نحل آیه 128)»؛ «خداوند با کسانى است که تقوا پیشه کرده اند، و کسانى که نیکوکارند».

پاسخ سوم به این پرسش

اساسا همراهی خدا با انسان‌های متقی و محسن، لوازم و تبعات دیگری دارد. لازمه این همراهی این نیست که فرد از بلایا بجهد و جان به در ببرد.

بلاگر پس از ذکر آیه فوق به بیان سوالات مذکور می‌پردازد: «معیت» خدا به چه معناست؟ این‌که خدا با کسانی‌ است که تقوا پیشه‌اند و اهل احسان، چه معنایی دارد؟ این افراد که خدا با آن‌ها است، چه فرقی با دیگرانی دارند که خدا با آن‌ها نیست؟

نویسنده در ادامه به دنبال پاسخ‌های ممکن می‌رود و می‌نویسد که یک پاسخ این است که از کجا معلوم خدایی با این اوصاف وجود دارد؟ اگر بود که باید به داد می‌رسید.

وب‌نویس پاسخ دیگری را نیز مطرح می‌کند و آن این که اشکال از ماست و لابد ما اهل تقوا و احسان نیستیم، بلکه اهل کفران و معصیتیم و هر آنچه بر سر ما می‌رود، نتیجه عمل ماست. این موضع، پشتوانه قرآنی هم دارد و در قرآن و روایات، تاییداتی بر صحت این امر در بعضی موارد وجود دارد.

بلاگر در پایان پاسخ سومی را هم متصور است و آن این که اساسا همراهی خدا با انسان‌های متقی و محسن، لوازم و تبعات دیگری دارد. لازمه این همراهی این نیست که فرد از بلایا بجهد و جان به در ببرد.

به تعبیر دینی، خدا سنت‌هایی دارد که ابتلای همه آدمیان به بلاها از همین جمله است. آیا خدایی خدا، لازمه این است که به نفع همراهانش، وارد عمل شود و آنان را به این بلایا دچار نکند یا به انواع آسان‌ترش مبتلا کند؟

نشانی وبلاگ«کلک خیال‌انگیز»:
http://anbarani.blogspot.com

منبع:  http://www.iqna.ir/news_detail.php?ProdID=53279