اعجاز از ریشه "عجز" و به معنای ناتوان کردن است. ناتوان کردن به دو گونه است:
معجزات پیامبران اغلب از نوع دوم است؛ یعنی پیامبران اختیار و اراده دیگران را سلب نمی کنند، بلکه خودشان کاری می کنند که برتر از توانایی و اقدام دیگران است.
اعجاز قرآن نیز، بنا به نظر جمعی از محققان متاخر، از همین نوع است؛ یعنی قرآنی که پیامبر اکرم (ص) آورده اند از نظر ساختار ( الفاظ و جمله بندی ) و محتوا (معنا ) برتر است و دیگران هرچه تلاش می کنند که نظیرش را – در لفظ و معنا و ویژگیها - بیاورند نمی توانند.
پس قدرت و اختیار و اراده مردم سلب نشده است، بلکه پیامبر اکرم (ص) به اذن الهی سخن برتری آورده اند.
منبع: