تسنیم

مطالب قرآنی: مقالات-حدیث-گزارش-درباره قرآن-پند بزرگان-کتابشناسی-علوم قرآنی-حفظ قرآن-شان نزول-پرسش و پاسخ-آیامیدانید-دین و زندگی

تسنیم

مطالب قرآنی: مقالات-حدیث-گزارش-درباره قرآن-پند بزرگان-کتابشناسی-علوم قرآنی-حفظ قرآن-شان نزول-پرسش و پاسخ-آیامیدانید-دین و زندگی

بررسی آداب باطنی تلاوت قرآن در وبلاگ«وبلاگ قرآن»

 

امام صادق(ع) می‌فرمایند: «آگاه باشید، قرائتى که تدبّر و اندیشه به همراه نداشته باشد هیچ خیر و نفعى در آن نیست». بلاگر«وبلاگ قرآن» به آدرس quranweblog.mihanblog.com در یادداشتی با اشاره به روایاتی از این دست به بررسی آداب باطنی تلاوت قرآن پرداخته‌است.

نویسنده این مطلب با بیان ده مورد از آداب باطنى تلاوت قرآن، بحث خود را با مورد اوّل که تذکّر عظمت کلام و علوّ مرتبه قرآن است آغاز می‌کند و با ذکر آیه 21 سوره حشر می‌نویسد:«اگر این قرآن را بر کوهى فرومى‌فرستادیم، مى‌دیدى که در برابر آن خاشع مى‌شود و از خوف خدا مى‌شکافد». دوّمین نکته‌ این است که در وقت تلاوت، قاری متذکر عظمت صاحب کلام گردد و یا بیان کند که آن‌چه مى‌خواند کلام بشر نیست، بلکه کلام پروردگار جهانیان است.

 حالات قاری در هنگام تلاوت قرآن
قاری در هنگام تلاوت، به حَسَب هر آیه، حالات خوف، حزن و شادى، بهجت و بیم، امید و دلتنگى، گشادگى را به خود بگیرد.

بلاگر در سوّمین مورد به حضور قلب و رقّت قلب در تلاوت قرآن اشاره می‌کند و در روایتی از حضرت صادق(ع) چنین می‌آورد: «قارى قرآن، محتاج به سه چیز است: دلى خاشع و بدنى فارغ و مکانى خلوت؛ زیرا هر گاه دل خاشع باشد، شیطان مى‌گریزد و چون بدن از مشاغل فارغ باشد، دل متوجه قرآن مى‌شود و چون در مکان خلوت باشد، باطن او با خدا انس گیرد؛ و در این احوال دیگر بى‌واسطه در مناجات با پروردگار است».

قاری نباید به فهم معنى ظاهر اکتفا کند

وب‌نویس در ادامه مطلب به تدبّر در معانى قرآن به عنوان چهارمین نکته، چنین اشاره می‌کند: اگر قاری نتواند تدبّر کند آیه را مکرّر بخواند، همان‌گونه که حضرت صادق(ع) فرمودند: «آکاه باشید، قرائتى که تدبّر و اندیشه به همراه نداشته باشد هیچ خیر و نفعى در آن نیست». قاری نباید به فهم معنى ظاهر اکتفا کند، بلکه سعى کند تا حقیقت معنى بر او روشن شود.

نویسنده در پایان با اشاره به حالات قاری در هنگام تلاوت، به حَسَب هر آیه از جمله حالات خوف، حزن و شادى، بهجت و بیم، امید و دلتنگى، گشادگى به آخرین مورد اشاره کرده و می‌نویسد: هر گاه قاری به آیه‌اى برسد که مشتمل بر وعد و مدح نیکان باشد خود را از زمره ایشان نبیند و هرگاه به آیه‌اى رسد که مشتمل بر مذمّت گناهکاران و مقصّرین باشد، خود را به نظر آورد و چنان تصوّر نماید که خود مخاطب این آیه است.

 

منبع: http://www.iqna.ir/news_detail.php?ProdID=53372

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد